34 ayrı suçtan yargılanan -ki bunların 13’ü bizzat Beyaz Saray’daki koltuğuna ilişkin- Donald Trump, NATO Zirvesi’ne göğsünü gere gere katıldı.
Oradan Netanyahu’ya selam çaktı; “Seni adaletin elinden kurtaracağım” dedi. İsrail Başbakanı, Kudüs’te yolsuzluk suçlamalarıyla çırpınan, dört ayrı dosyada 10 yılı aşkın hapisle karşı karşıya olan ama hâlâ “iç cephe” edebiyatıyla koltukta oturan adam.
★★★
Ama adının karıştığı “Katargate” skandalı bu hesapları bile aşan, karanlıkta bir başyapıt gibi. 2020 sonrası belgelerle açığa çıkan sistem aynen şöyle işliyordu:
Katar, İsrail’le diplomatik çatışma yaşamamak için Gazze’deki sosyal yardımların finansmanına aracı oluyordu. Ancak bu paraların bir kısmı, İsrail’in iç güvenlik servisi Shin Bet’in bilgisi ve Başbakan Netanyahu’nun doğrudan onayıyla Hamas’a ulaşıyordu. Üstelik her ay 30 milyon dolar gibi astronomik rakamlarla.
Hamas’a para aktıkça, Gazze kontrol altında tutuluyor, Netanyahu içeride “barışı biz sağladık” naraları atıyordu. Ta ki ipin ucu kaçana kadar.
★★★
“Terörist” dediği örgüte göz göre göre kaynak aktaran Netanyahu, Hamas’ın askeri olarak büyümesine, 7 Ekim 2023’teki kanlı baskını gerçekleştirmesine zemin hazırladı.
O baskın geldiğinde, “İç cepheyi güçlendirme” hamaseti devreye sokuldu. Halk seferber edildi, “Ne oluyoruz?” diyenler adliye koridorlarına uğurlandı. Dış tehdit büyütüldü, sınır ötesi operasyonlarla manşetler değişti. Koltuksa yerinden kıpırdamadı.
★★★
Katar’dan gelen para yıllarca sadece Hamas’a değil, Netanyahu’ya da can suyu oldu. Ayda 3 milyon dolar danışmanları üzerinden Netanyahu’ya yönlendirildi. (Middle East Monitor, Haaretz, The Marker kaynaklı iddialara göre.) Katar, 2018’den bu yana Gazze’ye toplamda 1 milyar dolardan fazla para gönderdi. Bu meblağın en az 90 milyon dolarlık kısmının “yardım dışı harcamalara” yani kişisel ve siyasi amaçlara aktarıldığı, 2021’de sızan belgelerle kanıtlandı.
★★★
Shin Bet’in bazı Hamas liderleriyle dolaylı temaslar kurduğu, yardımların nasıl aktarılacağını bizzat planladığı sızan iç yazışmalarla ifşa oldu. Resmî açıklamalarda bu mekanizma “sahadaki durumu stabilize etme” bahanesiyle meşrulaştırılmaya çalışılsa da ortadaki sistem açıktı: Kamuoyuna Hamas karşıtı poz kesilirken, perde arkasında paralar cebe akıyordu.
Netanyahu hakkında açılan dört büyük yolsuzluk davasında suçlamalar rüşvet, görevi kötüye kullanma ve kamu güvenini istismar. Dava dosyalarında tanık ifadeleri, e-posta yazışmaları, banka dekontları ve istihbarat belgeleri yer alıyor. İsrail basınına göre, mahkûmiyet halinde Netanyahu 10 yıldan fazla hapis yatacak.
★★★
Yetmedi…
Netanyahu, Katargate bağlantılarını araştıran Shin Bet Başkanı Ronen Bar’ı Mart 2024’te görevden almak istedi. Ancak İsrail Yüksek Mahkemesi, bu tasfiyeye izin vermedi. Bar’ın Hamas’a aktarılan yardımları ve Netanyahu’nun çevresindeki rüşvet ağını bildiği ancak siyasi baskılarla bastırıldığı belirtiliyor.
★★★
Ve şimdi Washington Post’un ortaya çıkardığına göre, Netanyahu İran’a karşı yürütülen bu savaşı en az 1 yıl öncesinden planladı. İsrail Hava Kuvvetleri, Lübnan, Suriye ve Irak’ta sistematik olarak hava savunma sistemlerini hedef aldı. Aynı anda, istihbarat servisleri İranlı nükleer bilim insanlarının suikast listelerini oluşturdu. Hedef, ABD’nin de katılımıyla çok katmanlı bir operasyon zinciri başlatmaktı.
Trump’ın ikinci kez başkan seçilmesiyle birlikte bu planlar hız kazandı. Washington’da diplomatik müzakereler yapılırken Netanyahu gerçekte sadece “vakit kazanıyor”du. Çünkü biliyordu ki; savaş başlarsa kimse onun dosyalarını konuşmazdı. İç cephe susar, yargılama ertelenir, manşetler değişirdi. Aynen öyle de oldu.
Görüntüde dindar olan Netanyahu artık yalnızca bir başbakan değil. Aynı zamanda savaşın, yalanın ve yolsuzluğun mimarı.
Kendi halkını Hamas’ın parasıyla, bölgeyi İran’ın kanıyla susturmaya çalışan bir liderin hikâyesi bu. Ve evet, iç cepheyi güçlendirdi. Ama önce gerçeği gömenler, sonra da ona selam çakanlarla birlikte…