Seçimler yapılmış, iktidarı değiştirememiş, 13 yılın sonunda seçimi yine kaybetmişti. Bahane aramayıp; “Ben Kemal, gidiyorum” diyecekti. Ona “koltuk seviciliği mikrobundan uzak durmak” yakışacaktı.
★★★
“Ben seçimde halkı ikna edemediğim için koltuğumdan ayrılıyorum, ben bundan sonra demokrasi davamızın neferi olarak çalışmaya devam edeceğim” diyebilmeliydi.
Ondan beklenen buydu.
Kemal Kılıçdaroğlu koltuk sevici olursa; “Diktatör Adam-Otoriter Adam” diye eleştirdiği Tayyip Erdoğan’dan bir farkı kalmayacaktı.
★★★
Tarih şahittir!
“Koltuk seviciliğin ülkeyi her açıdan kısırlaştırdığını, eşitliğin önünü tıkadığını, daha iyilerin ortaya çıkmasına duvar olduğunu; kendini yarı tanrı sanan liderlerin ülkeyi demokrasi-adalet ve ekonomik krizlere soktuğunu” durmadan söyleyen Kemal Kılıçdaroğlu’nun kendisiydi.
Konuşmaları arşivde.
Girin göreceksiniz.
★★★
Seçimleri yitiren CHP o günlerde; “Ben makam sevmiyorum. Koltuk sevdalısı değilim. Despotluktan yana olamam. Kurnazlık peşinde koşamam. Ben bir neferim. Ben Türkiye’de halk için, adalet, doğruluk, dürüstlük, demokrasi, fırsat eşitliği, ülkeyi eni iyi yönetmek için varım, kendimi değil demokrasiyi önde tutarım” diyecek liderini arıyordu.
Değişim şart olmuştu.
Kurultaya gidildi.
★★★
CHP 1 lider arıyordu.
10 lider birden buldu.
Birini hapse koyarsan, öbürünü, onu da hapse koyarsan diğerini lider sayar arkasından giderim diyen milyonlar meydanlarda birleşti. Meydanlar; Özgür Özel, Ekrem İmamoğlu, Mansur Yavaş, Vahap Seçer, Zeydan Karalar, say sırala her biri lider elektriğine sahip 10-20-30 isim çıkarttı.
★★★
CHP Belediyelerine dalga dalga tutuklama operasyonları yapıldı. İmamoğlu hapse kondu. Özgür Özel, “Kendime bir makam, koltuk, üstünlük, ayrıcalık, güç, kuvvet, şan şöhret istemiyorum. Herkes için demokrasi, herkes için fırsat eşitliği, herkes için yargı bağımsızlığı, herkes için kulluk değil vatandaşlık bilinci, herkes için emeğe, alın terine, üretene, buluş yapana, şerefli ve ahlaklı yaşamak isteyene saygı, herkes için hep beraber” diyen bir liderlik enerjisini ateşledi.
★★★
Özgür Özel’in lider elektriği taşıdığını meydanlar ortaya çıkardı. Yaşayan eski genel başkanlar; Altan Öymen, Hikmet Çetin, Murat Karayalçın (SHP) milyonların doldurduğu meydan mitinglerinde Özgür Özel’in konuştuğu kürsüye geldiler, ona destek oldular.
Kılıçdaroğlu gelmedi.
Kürsüye yanına çıkmadı.
★★★
Milyonların meydanlarda toplanıp hep bir ağızdan; “Birlikte başaracağız- Kimse kimseden üstün değil- Yoksulluk kader değil- Hak-Hukuk-Adalet-Demokrasi-Korkma-Yiğidim Aslanım-Dağ Başını Duman Almış-Kurtuluş Yok Tek Başına–Ya hep beraber ya hiçbirimiz” diye bağırdığı demokrasiye dönüş umuduna Kılıçdaroğlu el vermedi.
Halka yoldaş olmadı.
★★★
Mahkeme Kurultay’ı iptal ederse, bu iptal İstinaf mahkemesi ile Yargıtay’dan da geçip onaylanırsa ve CHP kayyum yönetimine verilirse Kemal Kılıçdaroğu’na yeniden CHP Genel Başkanı olma fırsatı çıkacakmış. Kendisi de zaten; “partiyi kayyıma bırakmam, ben gelir koltuğa otururum” diyor.
★★★
Ne oluyor?
Tayyip Bey, Kemal Bey’e otursun diye CHP koltuğu veriyor. Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nin en yeni meyvesi; Tayyip Bey, Kemal Bey’e koltuk veriyor.
Cılkı çıktı!
Koltuk seviciliğinin sonu!
Ömür boyu koltuğu bırakmayıp, Cumhurbaşkanı olarak kalmak isteyen lider, devletin bütün imkanlarını sonunu kadar kullandı. Yargı, yürütme, yasama, basın bütün güçleri elinde topladı. Yargı bağımsızlığı kalktı. Devlet parti devletine dönüştü. Koltuk seven lider, kurduğu sisteme halktan toplanan vergileri akıtarak kendisini destekleyen zümreyi de zenginleştirdi. İftirayı, yalanı, kamplaştırarak aldatmayı çekiç yaptı muhalefetin başına vurdu. Halkın dayanma gücünün sonuna gelmekte olduğu derin bir ekonomik kriz yarattı. Milyonlar meydanları, bu derin krizi aşma sözü verenlere sarılmak için doldurur oldu. Yüksek faiz. TL’nin büyük değer kaybı. Nakit darlığı. Döviz kurundaki beklenmedik artış. Enerji, hammadde fiyatlarının kontrolden çıkan yükselişi. Gelir ve servet uçurumları doğdu. Yoksulluk kabuk bağladı! Türkiye fakir fukara ülkesi oldu. Düzen; zengini daha zengin fakiri iyice yoksul yapan bir vahşi sisteme dönüştü. Bütün bunlar koltuk seviciliğin sonucu olarak geldi.